ஆமிக்காரன்

ஆமிக்காரன் ஆவது மிக எளிது
இலக்கற்று குண்டுகள் வீசலாம்
ஒரு ரைபிளை எப்படியும் கையாளலாம்
அது உங்கள்  பக்கம்  திரும்பாதவரை

பயிற்சி குறித்து கவலை கொள்ளாதீர்கள்
பதுங்கு குழிகளும் பள்ளிக்கூரைகளும்
பயிற்சி கொண்டு தாக்க வேண்டியவையல்ல

பேருந்து மீது கல்லெறியாதீர்கள்
அது உங்கள் அரசாங்கத்தினுடையது
ஆசிட் வீசாதீர்கள்
அது ரவுடிகளுக்கானது

கடையடைப்பு
மறியல்
உண்ணாவிரதம்
வேலைநிறுத்தம்
புரட்சி
போராட்டம்

ம்ஹூம்

எதுவும் உங்களுக்கு விதிக்கப்பட்டதல்ல

யுத்த கால இரவுகளில்
நீங்கள் செய்யவேண்டியதெல்லாம்
முடிவற்ற வன்புணர்ச்சி

நீங்கள் கொள்ள வேண்டியதெல்லாம்
பேரினவாதத்தின் பெருமை பீற்றல்

பயித்தியக்கா​ரியின் சுயசரிதை

ஒரு பயித்தியக்காரியின் சுயசரிதை அறிவிப்பில்
மிகுந்த நடுக்கமுறுகிறீர்கள்

அவள் பக்கங்களில் உங்கள் குறிப்புகள்
குறித்தே விசனப்படுகிறீர்கள்

முகமூடியை இன்னும் இறுக்கிக்கொள்கிறீர்கள்
அவள் தெருவை கவனமாக தவிர்க்கிறீர்கள்
முன்ருசித்த அவள் நிர்வாணம் இப்போது நெருடுகிறது
உங்கள் சகாக்களின் எந்த கேலிப்புன்னகையும்
அவளையே நினைவூட்டுகிறது
அவளுக்கு எழுத்தறிவித்தவனை சபிக்கிறீர்கள்
அவள் இருப்பே உங்களை பதைபதைக்கிறது
கொலைக்கத்தியினை தீட்டத் துவங்குகிறீர்கள்

மாறாக

அவள் தன்னைப்பற்றி ஒன்றும் எழுதுவதில்லை
அவள் யாரைப்பற்றியும் எழுதுவதில்லை

உதயகுமாரனை கையாளுதல்

ஒரு கவிஞனை கையாள்வது குறித்து

உங்களுக்கு எந்தப் புரிதலும் இல்லை 

நீங்கள் அவன் பின்னங்கழுத்தில் வைக்கும் 

கத்தியைப் பற்றி அறிந்தே இருக்கிறான் 

உங்களை நோக்கி புன்னகைப்பவனுக்கு

முன்னறிந்திரா வசைச்சொல்லை பரிசளிக்கிறீர்கள்

அவன் புணர்வது பற்றியோ புகைப்பது பற்றியோ 

பெருங்கவலை கொள்கிறீகள் 

அவன் உறவுகளை கொச்சைப் படுத்துவது

குறித்து பெரும் உவகை கொள்கிறீர்கள் 

ஒரு கவிஞனை வசைபாடுவது 

உங்களுக்கு எளிதாக இருக்கிறது 

அவன் மொழியாளுமை குறித்த

தர்க்கத்தில் லயித்திருகிறீர்கள்

உங்களைப் புறக்கணித்து மௌநித்திருப்பவனின் 

மொழிவீச்சின் காத்திரம் குறித்த 

பிரஞையற்று தொடர்ந்து கல்லெறிகிறீர்கள்

விடுபடல்

விடுபடல் ஒருபோதும் எளிதாக இருப்பதில்லை

அருந்தப்படாத மதுவிலிருந்தும்

கடைசி சிகரெட்டிலிருந்தும்

சாத்தியமற்ற அன்பிலிருந்தும்

கொலைக்கடவுளிடமிருந்தும் 

முடிவற்ற வன்மத்திலிருந்தும்

சீழ் பிடித்த வெறுப்பிலிருந்தும்

விடுபடல் அவ்வளவு சாத்தியமாக இருப்பதில்லை

ஒரு விடுபடல் என்பது எல்லாவற்றின் பற்றுக்கோடுகளையும் அழிப்பது 

ஒரு விடுபடல் என்பது எல்லையற்ற வதையை விட்டு நீங்குவது

From charuonline.com - 2

வாசகர் வட்டத்திலிருந்து…

சாரு நிவேதிதா ‍ ஒரு வருடத்திற்கு முன்பு வரை எனக்குப் பரிச்சயமில்லாத பெயர். இன்றோ நான் charuonline.com மற்றும் “சாரு நிவேதிதா வாசகர் வட்டம்” செல்லாமல் எந்த நாளையும் கழிப்பதில்லை. முன்பு ஒரு முறை ஆனந்த விகடனில் சாருவின் “ஏடா கூடப் பேட்டி” படித்தேன். அதுதான் அவரது எழுத்தில் நான் முதலில் படித்தது. பின், அதே ஆனந்த விகடனில் வெளிவந்த “மனம் கொத்திப் பறவை” சாரு என்ற ஜீனியஸை வெகுஜன மக்கள் அறியச் செய்தது. உலக இலக்கியம் மற்றும் இசையை வாசகர்கள் அறியச்செய்த தொடர். Practicing Hedonism, Existentialism, Post Modernism, Surrealism போன்ற சொற்களை வெகுஜன பத்திரிகை வாசகர்களிடம் அறிமுகம் செய்த‌ அற்புதமான ஒரு தொடர் ["கற்றதும் பெற்றதும்" காலத்திற்கு பிறகு ஆனந்த விகடனை நான் தொடர்ந்து வாங்கியது "மனம் கொத்திப் பறவை" வெளிவந்த காலத்தில் தான்]. ”மனம் கொத்திப் பறவை” நிறைந்த பிறகு சாரு எந்த இதழில் எழுதுகிறார் என்ற ஒரு புரிதல் இல்லாத நிலையில் அவருக்கு ஒரு மின்னஞ்சல் அனுப்பினேன். ”Dear Mr. Charu Nivedita” என்று எழுதியிருந்தேன் [முன்பு ஒரு முறை சுஜாதாவிற்கு "Hi Sujatha" என்று ஒரு மின்னஞ்சல் அனுப்பி அதற்கு அவரிடம் இருந்து பதில் வராததால் நான் அழைத்த முறை தான் தவறு என்று எண்ணியிருந்ததால்]. சாருவிடமிருந்து பதில் வராது என்றே நினைத்திருந்தேன். ஆனால் உடனே பதிலளித்திருந்தார். ”Hi Charu” என்றே அழைக்குமாறு கூறியிருந்தார். இதை நான் சற்றும் எதிர் பார்க்கவில்லை. முன்பின் அறிமுகம் இல்லாத ஒரு வாசகனை கூட ஒரு நண்பனைப்போல் பாவிக்கும் மனப்பக்குவம் வேறு எந்த தமிழ் எழுத்தாளரிடமும் எதிர் பார்க்க இயலாத ஒன்று. பிறகு, charuonline.com படிக்க ஆரம்பித்த பிறகு தான் தெரிந்தது “மனம் கொத்திப் பறவை” சாரு நிவேதிதா என்ற சமுத்திரத்தின் ஒரு துளி என்று! இந்த இணையதளம் தான் “Zero Degree” என்ற அற்புத சிருஷ்டி யை படிக்கத் தூண்டியது. இப்படி ஒரு Magnum Opus நாவலை தமிழில் கண்டிப்பாக வேறு யாரும் எழுதி விட முடியாது. Auto Fiction ஐயும் Post Modernism ஐயும் வேறு எந்த படைப்பும் இவ்வளவு எளிதில் விளக்கிவிட முடியாது. பிறகு, Facebook மூலமாக “சாரு நிவேதிதா வாசகர் வட்டம்” அறிமுகம் ஆனது. எவ்வளவு துடிப்பான ஒரு பகுதி! சாருவின் மேல் பெருமதிப்பும் சக வாசக வட்ட நண்பர்கள் மேல் அன்பும் கொண்ட எவ்வளவு அருமையான தோழர்கள்! இப்படி ஒரு கொண்டாட்டமான ஒரு வாசகர் வட்டம் வேறு எந்த எழுத்தாளருக்கும் அமைவது என்பது அந்த எழுத்தாளர் அவரது வாசகருக்கு தரும் வாசிப்பு அனுபவத்தைப் பொருத்தது. சாரு நமக்குத் தரும் Wisdom க்கு ஈடாக நாம் அவருக்கு என்ன செய்து விட முடியும்?

கார்த்திக் சேதுமாதவன்

[http://charuonline.com/blog/?p=2266]

From charuonline.com - 1

ஸீரோ டிகிரி பற்றி…

நான் நம்முடைய வாசகர் வட்டத்தில் (ஃபேஸ்புக்) அவ்வப்போது எழுதி வருகிறேன். அதில் கார்த்திக் சேதுமாதவன் என்ற வாசகர் இப்படி ஒரு குறிப்பை எழுதியிருக்கிறார். அதை உங்களோடு பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.

”Zero Degree – நான் படித்தமுதல் பின் நவீனத்துவ நாவல். முதல் 50 பக்கங்கள் படித்து ஒன்றுமே புரியவில்லை, மீதமிருக்கும் பக்கங்களை எப்படி படிக்கப் போகிறேன் என்று நினைத்த போது பெரும் மலைப்பு தான் ஏற்பட்டது.

பின் நவீனத்தைப் பற்றி தெரிந்து கொண்டே ஆக வேண்டும் என்ற ஆர்வத்தில் தொடர்ந்தேன். ஒரு கட்டத்தில் அது சாரு வின் வாழ்க்கை தான் என்று அறிந்த போது என்னுள் எழுந்த உணர்ச்சிகளை எவ்வாறு விவரிப்பது? தான் அனுபவித்த வாதை, வலிகளை ஒரு மனிதன் இவ்வளவு வெளிப்படையாக மெலிதான சுய எள்ளலுடன் பொதுப்படையாக முன் வைப்பதற்கு என்ன ஒரு மனம் வேண்டும்…

சாரு அடிக்கடி சொல்வாரே தன ஆன்மாவையே எழுத்தாக தருவதாக…அது எவ்வளவு சத்தியமான வார்த்தை…சாரு ஜெனசிஸ் க்கு எழுதுவதாக வரும் பகுதிகள் எவ்வளவு ஆழமும் உணர்வும் வாய்ந்தவை…இதைப் படிக்கும் யாராலும் கலங்காமல் இருக்க முடியுமா?

முதல் அத்தியாயத்தை படிக்கும் போது ஏற்பட்ட உணர்வுக்கும் கடைசி அத்தியாயத்தை படிக்கும் போது ஏற்பட்ட உணர்வுக்கும் இடையில் என்னுள் ஏற்பட்டது பெரும் ரசனை மாற்றம். கடைசி அத்தியாயத்தை படிக்கும் போது நாவல் இன்னும் நீளக்கூடாதா என்றே தோன்றியது…

இனிமேலும் என்னால் வேறு எழுத்தாளர்களின் எழுத்தை முன் போலவே ரசிக்க முடியுமா என்று தோன்ற வில்லை. சாருவின் பாதிப்பு அத்தகையது…

அடுத்து என்ன படிப்பது? ராசலீலா? தேகம்? அல்லது இன்னொரு முறை Zero Degree?”

கார்த்திக் சேதுமாதவன்

Comments are closed.

[From http://charuonline.com/blog/?p=2189]

From charuonline.com

அன்புள்ள‌ சாரு,

நேற்று பின்னிர‌வில் ஒரு சுவார‌சிய‌மான‌ க‌ன‌வு. சுவார‌சிய‌த்திற்குக் கார‌ண‌மே அதில் நீங்கள் வ‌ந்த‌து தான்! க‌ன‌வில் வரும் கால‌மும் இடமும் எப்பொழுதுமே குழ‌ப்ப‌மான‌வை. என் நினைவு‌ செல்க‌ளில் மீத‌மிருக்கும் க‌ன‌வின் ப‌டிம‌ங்க‌ள் இதோ!

…நான் என் சொந்த‌ ஊரான‌ திருவையாறிலிருந்து, ப‌ணி புரியும் பெங்க‌ளூருக்குச் செல்ல‌ ரயில் நிலைய‌த்தில் நின்று கொண்டிருக்கிறேன் (திருவையாறில் ர‌யில் நிலைய‌ம் இல்லை என்ப‌து வேறு விஷ‌ய‌ம்!)

திருவையாறிலிருந்து ர‌யிலில் த‌ஞ்சை சென்று, அங்கு ஒரு த‌னியார் டிராவ‌ல்ஸில் டிக்கெட் வாங்கி, திருச்சிக்கு பேருந்தில் சென்று, பின் அங்கிருந்து பெங்க‌ளூருக்கு பேருந்தில் செல்ல‌ வேண்டும் என்ற‌ திட்ட‌ம் பின் வ‌ருமாறு மாறிவிடுகிற‌து.

திருவையாறில் ர‌யில் ஏறிய‌வுட‌ன் ந‌ட‌த்துன‌ர் வ‌ருகிறார். 1 ரூ 75 பைசா வாங்கிக் கொண்டு த‌ஞ்சைக்கு டிக்கெட் த‌ருகிறார். இர‌ண்டு நிமிட‌ங்க‌ள் க‌ழித்து இற‌ங்கினால் திருச்சி ர‌யில் நிலைய‌த்தில் இருக்கிறேன்! ர‌யில் நிலைய‌த்தில் இருந்து இர‌ண்டு தெருக்க‌ள் தள்ளி இருக்கும் ட்ராவ‌ல்ஸை அடையும்போது அது திருவையாறில் இருக்கும் என‌து வீடு! வீட்டிற்கு உள்ளே நுழைகையில் உட்புற‌ம் பெங்க‌ளூர் Electronics City இல் இருக்கும் நான் முன்பு குடியிருந்த‌ என் ப‌ழைய‌ அறையாகத் தோற்ற‌ம் அளிக்கிற‌து.

மேலும் ஒரு ஆச்ச‌ரிய‌மாக‌ அங்கு நீங்க‌ள் இருக்கிறீர்க‌ள்!

எனக்குப் பிடித்த‌ பிர‌ப‌ல‌மான‌ எழுத்தாள‌ர் என் வீட்டில் என்னை வ‌ர‌வேற்ப‌தைப் பார்த்த‌ ஆனந்த‌த்தில் அங்கு இருக்கும் ந‌ண்ப‌ர்க‌ளிட‌ம் உங்க‌ளைப் ப‌ற்றி சொல்கிறேன். ஆனால் அதைப் பற்றி அவர்களிடம் எந்த சலனமும் இல்லை.

பின் உங்க‌ளிட‌ம் சாப்பிட்டீர்களா சாரு என்று கேட்கிறேன். நீங்க‌ள் இல்லை என்று சொல்ல, இருவ‌ரும் இர‌வு உண‌வு உண்ண‌ வெளியில் வ‌ருகிறோம். உட‌னே அந்த‌ இட‌ம் Koramangala வில் இருக்கும் Jyothi Nivas College அருகாமை ஆக‌ மாறி விடுகிற‌து.

இருவ‌ரும் அங்கு உள்ள‌ Chung Wah ரெஸ்டாரெண்டிற்குள் நுழைகிறோம். அங்கு உங்களை ம‌ட்டுமே மேல் த‌ள‌த்திற்கு செல்ல‌ அனும‌திக்கிறார்க‌ள். என்னை வேறு வ‌ழியாக செல்ல‌ சொல்கிறார்க‌ள். நான் மேலே வ‌ருகையில் நீங்க‌ள் ஏதோ சிக்கன் உண‌வு வ‌கையை சுவைத்துக் கொண்டிருக்கிறீர்க‌ள். எப்ப‌டி இருக்கிற‌து சாரு என்று கேட்கிறேன், பரவாயில்லை என்று சொல்கிறீர்க‌ள். (இந்த‌ உண‌வ‌க‌ எபிசொட் க‌ன‌வில் வ‌ர‌க் கார‌ண‌ம் நீங்க‌ள் Blog இல் கோகுலின் உண‌வ‌க‌த்தைப் ப‌ற்றி எழுதிய‌தை நான் அன்று ப‌டித்த‌தே!)

பின் இருவ‌ரும் வெளியில் வ‌ந்து ந‌ட‌க்கையில் அந்தத்‌ தெரு திருவையாறில் நான் குடியிருக்கும் தெருவாக‌ மாறிவிடுகிற‌து. அந்த‌ நீண்ட‌ தெருவில் இட‌து புற‌ம் முழுவ‌தும் வீடுக‌ள், வ‌ல‌து புற‌ம் மிக‌ நீண்ட‌, உய‌ர‌மான‌ ம‌தில் சுவ‌ர் (கோவில் சுவ‌ர்).

இது ராஜ‌ராஜ‌ன் க‌ட்டிய‌ கோவிலா என்று கேட்கிறீர்க‌ள். இல்லை இது க‌ரிகால் சோழ‌ன் க‌ட்டிய‌து (உண்மையில் அது க‌ரிகால‌ன் கட்டிய‌து தான்) என்றும், மேலும் இது த‌ஞ்சை பெரிய‌ கோவிலை விட‌ மிக‌ப் பெரிய‌து என்கிறேன்.

அப்ப‌டியா? அந்த‌ கோவிலை சென்று பார்க்க‌ வேண்டும் என்று சொல்கிறீர்க‌ள். ஆனால்

நேர‌மின்மையால் சென்னைக்கு கிள‌ம்பும் அவ‌ச‌ர‌ம் உங்க‌ளிட‌ம் தெரிகிற‌து. பின் இருவ‌ரும் வீட்டிற்குள் நுழைகிறோம்….

இவ்வாறாக‌ க‌ன‌வு முடிவ‌டைகிற‌து.

இந்த‌க் க‌ன‌வைப் ப‌ற்றி நான் அடைந்த‌ ம‌கிழ்ச்சிக்கு அள‌வே இல்லை. க‌ன‌விலாவ‌து உங்களுட‌ன் பேச‌ முடிந்த‌தே! இந்த‌ பிர‌ம்மிப்பே இன்னும் என்னிட‌மிருந்து வில‌க‌வில்லை.

ஆமாம் சாரு… நீங்க‌ள் கோரமங்களாவைப் ப‌ற்றி ம‌ன‌ம் கொத்திப் ப‌ற‌வையில் எழுதிய‌தைப் ப‌டித்திருக்கிறேன். ஆனால் அந்த‌ Chung Wah ரெஸ்டாரெண்டில் சாப்பிட்டு இருக்கிறீர்களா?

க‌லையாத‌ க‌ன‌வுட‌ன்,

கார்த்திக்

அன்புள்ள கார்த்திக்,

கனவில் என்ன, நேரிலும் பேசலாம். ஆனால் என்ன பயமாக இருக்கிறது என்றால், என்னைத் தெரிந்த யாருடனாவது பேசினால் அவர்களின் எதிர்வினை என்னை சங்கடத்துக்கு உள்ளாக்குகிறது. கண்களில் நீர் மல்க, கைகள் நடுங்க, வாய் குழற இன்னும் என்னென்னவோ ஆகி அவர்கள் கிறுகிறுத்துப் போய் நிற்பதைப் பார்த்தால் எனக்கு என்ன தோன்றும்? நான் எப்படி இயல்பாகப் பேச முடியும்? வாசகர்களிடையே எப்போது சகஜபாவம் ஏற்படுகிறதோ அப்போதுதானே நானும் சகஜமாகப் பேசிப் பழக முடியும்?

நான் பெங்களூர் வரும் போது ச்சுங் வா உணவகத்தில் சாப்பிடுவோம். ஆனால் அதற்குள் உங்களுக்கு வேலை மாறுதல் ஏற்பட்டால், திருமணம் ஆனால், உங்கள் வீட்டுப் பணியாள் வேலையிலிருந்து நின்று விட்டால் உங்களுக்கும் எனக்கும் தொடர்பு இல்லாமல் போகும். விஷாலுக்கு வேலை மாறுதல்; எங்கள் நட்பே இப்போது தொலைபேசி நட்பாகப் போய் விட்டது. இப்போது நான் அவரை சார் என்று அழைக்க ஆரம்பித்திருக்கிறேன். குருவுக்கு லண்டனில் திருமணம் ஆனது. தொடர்பே நின்று விட்டது. நேஹாவின் வீட்டுப் பணிப்பெண் நின்று விட்டாளாம். அதிலிருந்து நேஹாவின் தொடர்பும் நின்று போனது. இனிமேல் என்னுடன் மற்றவர்கள் நட்பாக இருக்க வேண்டுமானால் அவர்களுக்குத் திருமணம் நடக்கக் கூடாது; அவர்கள் வீட்டு வேலைக்காரப் பெண் வேலையிலிருந்து நிற்கக் கூடாது. வேலையில் ட்ரான்ஸ்ஃபர் ஆகக் கூடாது. அடப் பாவிகளா! இதற்குப் பேசாமல் யாருடனும் பழகாமல் பேசாமல் நம் வேலையைப் பார்த்துக் கொண்டு இருக்கலாமே? ம்ஹும்… அதுவும் முடியாது. எனக்கு நண்பர்களின் உதவி தேவை.

பி.கு.: புதியவர்களுடன் பழகுவதில் இன்னொரு பிரச்சினை, உங்கள் புத்தகங்கள் எங்கே கிடைக்கும்; யாருக்குப் பணம் அனுப்ப வேண்டும்; கோணல் பக்கங்கள் முதல் இரண்டாம், மூன்றாம் தொகுதிகள் கிடைக்கும் இடம் சொல்ல முடியுமா?; பாலியல் என்று ஒரு புத்தகம் எழுதியிருக்கிறீர்களே; அது எதைப் பற்றியது? அதை வாங்கிக் கொண்டு போனால் அம்மா ஏதாவது சொல்வார்களோ என்று பயமாக இருக்கிறது; அதனால்தான் இப்படிக் கேட்கிறேன்… (பனிரண்டாம் வகுப்பு மாணவன் ஒருவன் இப்படிக் கேட்டு எழுதியிருக்கிறான்) நொக்கி எடுக்கிறார்கள். தனியாகவே இருந்து விடலாம் என்று தோன்றுகிறது. மற்ற எழுத்தாளர்களுக்கும் இந்தப் பிரச்சினை உண்டா என்று கேட்க வேண்டும்…

charu.nivedita.india@gmail.com

15/5/11

10.20 a.m.

Thanks to charuonline.com - http://charuonline.com/blog/?p=2122